Για την αγάπη της Γεωμετρίας

Αν κάποιος που αγαπά τη μαθηματική λογοτεχνία, παρασυρμένος από τον τίτλο, αγοράσει το τελευταίο αυτό βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου, "Για την αγάπη της γεωμετρίας" (Πατάκης 2011) σίγουρα θα απογοητευτεί. Δεν βρίσκω να υπάρχει ουσιώδης σχέση μεταξύ τίτλου και περιεχομένου.

Η δεκαεξάχρονη, όταν αρχίζει το βιβλίο Ανατολή, αγαπά τα Μαθηματικά και ειδικά τη Γεωμετρία και αυτά επανέρχονται πότε-πότε στο βιβλίο, αλλά δεν συνδέονται ουσιωδώς με το μυθιστόρημα, ούτε αυτά διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο, όπως θα ανέμενε κανείς.

Η Ανατολή ανήκει σε μια μεγαλοαστική οικογένεια της Αθήνας του 1971. Δικηγόρος ο πατέρας, αλλά δηλωσίας, συντηριτικός, αυταρχικός, βίαιος, δεν διστάζει να χτυπά τη γυναίκα του και την κόρη του. Ένας μικρότερος αδελφός της Ανατολής, ο Τόυ, παύει να μιλά όταν γίνεται μάρτυρας μιας τέτοιας βίαιης σκηνής. Ζουν σ' ένα πεντάρι πίσω από το Χίλτον, διαθέτουν εξοχικό στην Ανάβυσσο, έχουν υπηρεσία καθώς και Αγγλίδα γκουβερνάντα που τους διδάσκει κατ' οίκον. Η Ανατολή ανυπόταχτη, απείθαρχη, ζώντας έξω από κάθε συμβατικότητα, κάποτε κλέβει το αυτοκίνητο του πατέρας της, μια φορά κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά δεν κατάλαβα γιατί εύχεται να πεθάνει η μάνα της και αλλού η γιαγιά της!

Εκτός από τα Μαθηματικά πιο πολύ εκφράζεται ένα άλλο πάθος της Ανατολής, το ροκ, το τουίστ, τα σχετικά τραγούδια και συγκροτήματα, τόσο που ο αναγνώστης αισθάνεται να σκοντάφτει καθώς διαβάζει.

Ένας κύκλος συγγενών, θείων και άλλων γνωστών αποτελούν τον κύκλο της οικογένειας. Εισαγωγείς, βιομήχανοι, έμποροι, απορείς τι τους κάνει (εκτός από ένα θείο που είναι γνήσια κομμουνιστής), να είναι αριστεροί ή σοβιετόφιλοι.

Περνούν πολλές σελίδες για να ξανασυναντήσουμε τα Μαθηματικά, τα οποία ήθελε να σπουδάσει, αλλά αποτυγχάνει να μπει στη σχετική σχολή, όταν ο πατέρας της τη χτυπά και την εξευτελίζει δημόσια την ημέρα των εισαγωγικών. Διαβάζει μόνη της και ως αυτοδίδακτη κατορθώνει να πάρει χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα Μαθηματικών, Την καλούν στην Αμερική , μιλά και εντυπωσιάζει ένα πολυπληθές ακροατήριο Πανεπιστημίου.

Ως προς την ερωτική της ζωή, συνδέεται στενά με ένα παιδικό φίλο, τον Παύλο, αλλά όταν εκείνος φεύγει για σπουδές στο Λονδίνο, η Ανατολή παντρεύεται χωρίς πολλή σκέψη τον Γρηγόρη, ένα γνήσιο αριστερό, που περνά πολλές ώρες με τα σχετικά  στο κόμμα.

Το μυθιστόρημα φτάνει ως το 2000. Περνούν, βέβαια, εκτός από τη ζωή της ηρωίδας που μιλά άλλοτε σε πρώτο και άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, πολλά γεγονότα της εποχής, η χούντα, ο εμφύλιος, η διάσπαση του Κ.Κ.Ε. αλλά όλα αυτά απλώς ως φόντο στην ιστορία της.

Το βιβλίο διαβάζεται με ενδιαφέρον γιατί η Τριανταφύλλου ξέρει να γράφει, στο τέλος όμως διερωτάται κανείς γιατί το έγραψε. Μοιάζει σαν παραλλαγή του δικού της  βιβλίου "Ο χρόνος πάλι".

Τέλος, βρίσκω κάπως αλαζονική την προμετωπίδα του βιβλίου: "Για όσους με συμπαθούν:να με πάλι. Για όσους με αντιπαθούν:να με πάλι".

Οι πραγματικοί βιβλιόφιλοι δεν κρίνουν τα βιβλία με το αν συμπαθούν ή αντιπαθούν κάποιον. Βιβλία του ίδιου συγγραφέα άλλα μπορεί να αρέσουν και άλλα όχι .